U kon het al horen op Mind The Gap #99: het trio Insa Donja Kai handelt in cinematische klankportretten die van eenvoud een deugd maken en inzetten op verweerde, gelooide en herfstige melancholie en weidsheid waar normaal enkel de bleekste Scandinaviërs een patent op hebben. Insa Schirmer (cello), Donja Djember (cello) en Kai Angermann (vibrafoon, percussie) zijn echter veteranen uit de entourage van onder meer Hauschka en laten op ‘Insomnie Joyeuse’ horen tot meer in staat te zijn dan zomaar goed in het gehoor liggende mijmermuziek met een makkelijk kwaliteitslabel van verstilde pracht. In de eerste stukken is het celloduo in de weer met passages die inzetten op sfeer én dynamiek, met de ritmische hardnekkigheid van ‘Expansion II’ die wat doet denken aan de Americana van Erik Friedlander, en ‘Red Reflections’ dat het richting kamermuziek zoekt. ‘Close To Leaves’ neigt dan weer naar het filmische werk van Julia Kent, verbeeldingscinema waar je zelf de beelden bij mag verzinnen. Met Angermann erbij wordt het geluid pas écht opengetrokken en meer geëvoceerd dan lege landschappen en druilerige schemerzones. De pizzicato plukjes van ‘End Silence’ gaan een naadloos verbond aan met het resonerende metaal van de vibrafoon, de ruisende cimbalen en trommels zorgen in ‘Except Memories’ voor een statige grandeur, terwijl het in ‘Synoise’ lijkt alsof percussie een plaats krijgt tussen twee ronkende bassen. Afsluiter ‘Yurnadev’ lijkt dan weer te verwijzen naar volkse tradities. In typische Sonic Pieces-stijl zorgt ‘Insomnie Joyeuse’ voor een esthetisch samengaan van vorm en muziek, waarbij die laatste een erg geslaagd effect najaagt tussen intimistische behaaglijkheid en verbeeldingsprikkels.