Door een aantal opeenvolgende matige albumreleases hadden we de indruk dat men bij Soma even in een dipje zat, maar deze Incommunicado van stadsgenoot Alex Smoke is voor het Glasgowse label een droomplaat op het juiste moment. Smoke is een jong talent dat dankzij enkele sterke 12inches al een tijd in de gaten wordt gehouden, bijvoorbeeld als Britse tegenhanger voor de continentale minimale en intelligente techno. Tot nog toe slaagde hij er in dat persplaatje in te vullen; enkele optredens op zomerfestivals – Monegros boekte hem al – zullen dat moeten bevestigen. De nummers van Incommunicado worden gekenmerkt door gevoelvolle harmonieën en knappe beatpatronen. Hoewel Smoke hier de meest diverse uithoeken van de elektronische dansmuziek verkent, wekken de meeste tracks een behoorlijk donkere, weemoedige of introspectieve sfeer op, waarmee de man bewijst dat hij meteen een signature sound kan neerpoten. De intro loodst ons naar het epische 6AM met opbouwende synth- en pianoloopjes. Aanzwellende, kunstmatige strijkerspartijen zijn regelmatig te horen bij Smoke, ook in Ok werkt dat prachtig op de emoties. In enkele gevallen gebruikt hij al dan niet elektronisch vervormde vocalen, zoals in No Consequence of in het mooie clickhouse-eske Dont See The Point. Chica Wappa is naar eigen zeggen Smokes meest optimistische track die hij ooit maakte; hoe dan ook werd het nog voor het verschijnen van het album als 12inch al een ferme clubhit. Passing Through kenmerkt zich door blieps en clicks die rond een 4/4 beat zweven met weer een scheut dramatische synth strings. Brians Lung laat horen dat, zelfs in een heftig nummer, de zin voor vernieuwing doordringt: verrassende patroontjes en cut-ups doorboren de densiteit van de beat en het zware ravegeluid. Een debuut dat niet onbesproken mag blijven!