Eindelijk nog eens no-nonsens rockalbum! Viva LAmerican Death Ray Music heette in een vorig leven American Death Ray Music en maakte garagerock die sterk leek op The Stooges. Die invloeden gooiden ze met de naamsverandering overboord en ruilden ze in voor een experimenteler geluid. Opener Pleasure Principle #19 is het enige nummer op het album waarin de melodie zo nadrukkelijk aanwezig is. Op de basgitaar worden enkel de hoge noten gebruikt waardoor je de indruk van een tweede gitaar krijgt. Het doet vaag denken aan Pinback. Daarna wordt het gaspedaal volledig ingeduwd en zijn overstuurde gitaarpartijen permanent op de voorgrond aanwezig. De band durft vreemde gitaarriffs gebruiken en dat spreekt voor hen. Hun nummers klinken dynamischer en snediger. Ze combineren de wispelturigheid van Sonic Youth met de retroklanken van The Strokes. Op het voor zichzelf sprekende ‘Dub’, experimenteert de groep met dub, al voegt die niet veel toe aan het genre. De band toont zich zelfs sociaal geëngageerd. Op het nummer Same Suit, Different Tie, beschrijven ze het harde leven van een gewone arbeider. ‘In The Meantime’ is een sterk album, al duurt het net iets te lang. Maar voor alles vervelend wordt, is het voorbij.