Alkerdeel uit Lede doet het al lang, boersk blek mettle spelen in hun eigen dialect. Een paar eenden verder ligt er nog zo’n bescheten dorp, Aalst genaamd. Ook de oorsprong van de stichters van Consouling als we het goed hebben, dus heeft Kludde, een stel anti-carnavalisten, al meteen een stek gevonden voor hun pletwalsdeuntjes. Kludde is trouwens nog minder actief dan voornoemde Ledenaars. Elf jaar geleden is het namelijk dat ze debuteerden met ‘In Den Vergetelheid’. Als een band niets te vertellen heeft of er geen zin in heeft, hoeft het ook voor ons niet. Dan liever een aantal jaren wachten op een degelijke plaat. En dat is ‘In De Kwelm’ zeker. Ze nemen feiten uit de eigen donkere stadsgeschiedenis als basis voor hun snoeiharde black-‘n-roll en komen aanzetten met nummers als ‘Bloedkoesj’, ‘Kasteelke Van Verdoemenis’ en de vooruitgeschoven single waarvoor ook een degelijke video in elkaar werd geknutseld , met name ‘Schramoeille’. Pieter (bijnaam Vellekläsjer), Wim (bijnaam Snoodaert), Mario (Basstaerd) en Gorik (Cerulean) kiezen bewust voor de plaatselijke insteek en dat werkt in hun geval wonderwel. Vonnis debuteerde bij Consouling met een fysieke release waar geen muziek aan te pas kwam. ‘Evil Against Evil’ was een kartonnen doosje met vier klinknagels, gelimiteerd tot honderd exemplaren. De titels van de vijf nummers waren bijgeleverd, maar die waren alleen digitaal verkrijgbaar. Voor de opvolger is er wel een gewone fysieke release (op wit en zwart gelimiteerd vinyl) en dat is in het geval van het alsmaar populairder wordende kwartet Vonnis een uitstekende keuze. De band heeft namelijk een uitstekende live-reputatie, waarbij zanger Ruben Lamertyn al eens wat gekke capriolen durft uit te halen. Of dat altijd gewoon doet eigenlijk. Die drang om zich te laten gelden is ook duidelijk hoorbaar in de twaalf nummers op dit debuut. Snelle hardcore met wat noise(rock) en knipoogjes naar snelle (black) metal die, bewust, als een slag in het gezicht klinkt. De chaos van de concerten, waarbij de leden zichzelf al eens ferm durven bezeren, komt zowaar prima tot zijn recht in de korte nummers. Bassist Doc Negro, drummer Gregory Simons en gitarist Maxim Rouquart krijgen voor het album assistentie van gitarist Niels Brown, die ook al in Gagged en Kuar Nhial zijn duivels mag ontbinden. Sterk vinden we vooral dat de band, waarvan we strakke korte nummers hadden verwacht, voor meer dan de helft van de nummers tussen de drie en de vier minuten uitkomt, zonder een seconde te vervelen. Kijk, dat hadden we niet verwacht, maar we zijn er zeer tevreden mee.