Het vanuit Zottegem opererende Dunk! organiseert niet alleen elk jaar een festival waarin postrock (en breder) in alle mogelijke vormen de revue passeert. Tevens wordt er een interessant platenlabel gerund, waarop -wat anders?- veel postrock verschijnt. Daarbij beperkt het label zich allerminst tot de eigen landsgrenzen, maar stelt kwaliteit voorop, net als op het festival, dat dit jaar voor de zestiende keer wordt georganiseerd. Dat wil niet zeggen dat eigen talent geen kans krijgt. Jawel, want dit Celestial Wolves is op en top Belgisch. Debuteren deed het vijftal in 2013 met de plaat ‘Wood For Wood’, eveneens op Dunk! Sindsdien is de bezetting lichtjes gewijzigd en is ook de muzikale koers ietwat aangepast. Waar het debuut acht instrumentele nummers bevatte, die soms een beetje teveel uitwaaierden, koos Celestial Wolves nu voor zes lange stukken die echter gevarieerder en vooral harder klinken. De ritmesectie, de bas voorop, krijgt een grotere rol toebedeeld, maar het is vooral het samenspel van de drie gitaristen die mogelijkheden biedt om het geluid te verruimen. Uiteraard speelt deze band postrock uit het boekje. De nummers zijn niettemin voldoende sterk om de aandacht vast te houden en door het vermijden van zwijmelende passages blijven we geboeid luisteren naar de inventieve opbouw van de nummers, zelfs al is het verzadigingspunt van dit soort instrumentale muziek al lang en breed overschreden. Het kwintet speelt krachtig en verliest tegelijk geen moment de melodie uit het oog. Nodeloos tekeer gaan zit er bij Celestial Wolves dan ook niet in. Elke noot is beredeneerd, past perfect in het aangename plaatje en laat ons gelukzalig wegdromen, voor zo ver wij dat kunnen.