Dit freakfolkcollectief rond Greg Weeks en Meg Baird heeft altijd al zijn eigen koers gevaren. Nu de hype rond het genre eindelijk wat gaan liggen is, blijkt duidelijk de waarde van deze groep. Op deze nieuwe plaat doen ze nog altijd hun ding, al verliezen ze zich nog wel eens in psychedelische folkdrones. Die zijn echter meestal naar de achtergrond geduwd om plaats te maken voor een meer songgerichte aanpak. Niet slecht, want het laat een band horen die zichzelf nog altijd probeert te vernieuwen binnen de muzikale vorm waarin ze al die tijd al opereren. Nieuw op deze plaat is ook het gebruik van drums, waardoor het geluid soms zelfs iets rockend krijgt. Dat wordt al duidelijk op de openingstrack I Cant See Clear. En dan is er ook nog de vaak bedwelmende stem van Meg Baird. De songs die zij voor haar rekening neemt, zoals Caroline of The Pearl, horen tot de uitschieters van de plaat. Nu een aantal van de bekendere namen van de freakfolk zich hebben verloren in nietszeggende psychedelische wolligheid, bewijst Espers dat ze nog altijd pal staan. Een baken van vertrouwen waaraan je je kan vastklampen als je op zoek bent naar psychedelische folk die niet gespeend is van traditie en vernieuwing.