Het is inmiddels een kleine tien jaar geleden dat Prins Thomas samen met Hans-Peter Lindstrøm de wereld verraste met hun fjordenfunk. Na twee albums gingen beide Noren hun eigen weg. Maar aan hun kenmerkende geluid, een vorm van op krautrock geënte disco, zou nooit veel veranderen. Ook op III – u raadt het al, zijn derde soloalbum – wijzigt Prins Thomas het recept nauwelijks. De inspiratie is zoek en met nummers die traag of zelfs helemaal niet op gang komen, doet de man doet weinig moeite om de luisteraar voor zich te winnen. Zo kabbelt het kosmische Kavaler maar wat voort en blijkt Kameleon een kleurloos beestje. Het weggedoken discogitaartje in tweede deel van Luftspeiling en de opgepitchte violen van afsluiter Åpne Slusa zijn leuk, maar kunnen ons toch niet van de gedachte ontdoen dat de ideeën binnen Lindstrøm & Prins Thomas toch vooral van die eerste kwamen. Prins Thomas stampte tien jaar geleden ook eigen label uit de grond. Full Pupp, met thuishaven in Oslo, viert die verjaardag met de compilatie 10 Years of Full Pupp. Voor deze verzamelaar mixte Prins Thomas 32 vinylplaten naadloos aan elkaar. De helft van de nummers selecteerde hij uit de ruime catalogus van het label, de andere helft is gloednieuw. De muziek biedt een fijne staalkaart van de scene en is veelzijdiger dan het solowerk van Prins Thomas. We horen techno, house, new age en poppsychedelica, met als constante de synthesizer én de fun. Voor wie de scene wat volgt, zullen namen als Diskjokke, Casiokids en Andre Bratten bekend in de oren klinken. Zij krijgen hier het gezelschap van obscuurdere artiesten als Skatebård en het Randaberg Ego Ensemble. Dé grote afwezige op de verzamelaar is Todd Terje, die tien jaar geleden zijn debuutsingle Eurodans uitbracht op Full Pupp. Terje deelt wel nog steeds de studio met Prins Thomas, maar koos voor zijn debuutplaat Its Album Time toch een ander label. En ook al drukt Terje al wie hij lief heeft op het hart dat dit een album is in de klassieke zin van het woord, en geen verzameling singles, zijn het toch de hits die de meeste potten breken: Strandbar – hier jammer genoeg in een fel ingekorte versie -, Inspector Norse en Delorean Dynamite. Verderop horen we iets te veel uitgesponnen arpeggio’s die nergens heen gaan, zoals in het tweeluik Sing Star pt. 1 & pt. 2′. Hier en daar komt een zeemzoet Sound Of Music-sfeertje voor de dag, zoals in Leisure Suit Preben. Het slepende Johnny and Mary, ingezongen door niemand minder dan Bryan Ferry, mist dan weer de punch van het origineel van Robert Palmer. Wie echt wild wil gaan, snort beter Terje zijn oudere discobewerkingen op van I Want Your Love (Chic) of van Diamonds on the Soles of Her Shoes (Paul Simon). Want uit al deze nieuwe platen leiden wij af dat er sleet raakt op de formule van de fjordenfunk.