Eén van de twee platenspelers in mijn huis heeft als eigenaardig euvel dat bij iedere plaat die ik daar draai de zang en andere elementen uit de voorgrond zachter gaan klinken in de mix. Het zal aan de inmiddels vijfien jaar oude versterker liggen. Bij II, het adequaat getitelde tweede album van Super Reverb, heeft dat als gevolg dat in de eerste twee nummers de toch al flink zacht gemixte zang helemaal weg valt, en er alleen een dikke laag bas en groovende ruis overblijft. Ik vermoed dat dat de goedkeuring wel zal kunnen wegdragen van Michael Becket (bekend van Schneider TM en Kpt. Michigan) en Jürgen de Blonde alias Köhn, samen Super Reverb. De melige hoestekst, met de bierconsumptie van de heren als één van de voornaamste onderwerpen, spreekt boekdelen: al te serieus moeten we dit project niet nemen. Naar een consistente sound streven ze dan ook niet; na twee vuige psychedelische stonerrockexplosies die ons doen denken aan The JesusAand Mary Chain volgt een melig liedje à la Syd Barrett en een gedrogeerde ballad in de beste Spiritualized-traditie. De b-kant gaat helemaal de trippy kant op, met drukke, spacey elektronica, lome synthexperimenten en echos van Suicide en Kraftwerk. Voor Becket en De Blonde is Super Reverb waarschijnlijk vooral een leuk zij-projectje, want tussen hun debuut Avant Garde Is The French Word For Shit en deze II zat 6 jaar. Wij hopen dat ze het blijven gebruiken als het speeltuintje dat het afgaande op deze plaat lijkt te zijn. Naast de officiële release (enkel op 12inch, met fantastische hoes) is er trouwens ook een gratis download, waarvoor de heren de hele plaat naar een tape-deck gebounced hebben en mono hebben geremixt. Fraai!