De 28-jarige Cherilyn MacNeil heeft nogal wat afgeworsteld de afgelopen tijd: eerst was er het verlies van haar geloof en toen de verhuizing van Johannesburg naar Berlijn. Haar muzikale partner Darryl Torr bleef bovendien achter om verder te gaan met zijn goedlopende baan als producer. Al dat verlies zou een reden kunnen zijn voor de aanwezigheid van gospel en blues op dit album wat er trouwens ook weer niet duimendik bovenop ligt. Op heel eigen wijze mengt MacNeil die invloeden in haar schurende pop/rock/americanaliedjes, die vreemd genoeg bruisen van energie, levenslust en hoop. You loose some, you win some zullen we maar denken. Dat zal ook te maken hebben met de cabareteske inslag van de muziek van Cherilyn iets van een vaudevilleachtig element zit altijd wel in haar songs, zonder er al te vet op geplamuurd te zijn. Een wrang-trieste voorstelling met hoopgevende vrolijkheid, hemelse zang en gedragen maar evengoed wringend spel van onder meer Calexicos Martin Wenk. Producer Brent Knopf (Ramona Falls, ex-Menomena) laat alle instrumenten en vooral de lieflijke maar eveneens krachtige stem van Cherilyn mooi uitkomen, alsof hij zijn ziel en zaligheid heeft gelegd in deze theatraal vertolkte levensliedjes. Wat spaarzame elektronica zorgt voor extra pep.