Eindelijk, hoor ik enkele mensen zuchten die hun platenspeler door het raam hebben gegooid of het vinyl van I Was A Teenage Mummy nooit in handen hebben gekregen. De soundtrack die A-Bones maakten voor de gelijknamige B-film over een onschuldig tienermeisje dat transformeert in een onaards monster is uit op cd. De met een ultralaag budget en in zwart/wit opgenomen beelden, die nog nooit ons netvlies passeerden, passen wellicht uitstekend bij de negen nummers die Billy Miller en Miriam Linna, de twee spilfiguren van A-Bones, voor de film componeerden. Het feest houdt hier echter niet op. Het schijfje bevat namelijk ook nog twee, inmiddels niet meer te krijgen, minlps, zijnde Free Beer For Life en Tempo Tantrum plus 5 onuitgegeven nummers. Rudimentaire rocknroll, garage, een beetje surf en rockabilly en vooral veel authenticiteit in een mateloze bewondering voor de golden fifties, yep, The A-Bones deden het uitstekend. Die bewondering straalt tevens af op alle releases van Billy Millers label Norton, getuige ook de twee recent verschenen compilaties. Kicksville is reeds aan nummer vier toe en zet zijn zoektocht naar obscure, rauwe rockabilly uit de onderste schuiven van vergeten kelders, gewoon verder. Eenentwintig pareltjes uit lang vervlogen tijden, met heel wat tracks van Gene Rambo And The Flames, maar ook van Kenneth Osmit, Scotty MCKay en zo nog wat van die illustere onbekenden. Denk aan een paar heren in kostuum met vetkuiven die Dont Be Cruel, My Little Mama, Dance To The Bop of Reel And Rock With Me Baby uit hun instrumenten halen en denk aan de tijden dat je (groot)moeder uit haar dak ging, in het rond geslingerd door een stoere (groot)vader. Leuke, tijdloze nummers die nooit vervelen. Wel vervelen doet de Get In The Groove-compilatie. Oorspronkelijk bedoeld als een feestje ter gelegenheid van de vijftigste verjaardag van Billy Miller ontaarde het concert echter in een rhythmnblues-revue waar soulpioniers uit Detroit en aan het aldaar residerende Fortune-label gelieerde artiesten een gezamenlijke soulparty in gang steken. Lonnie Youngblood, André Williams, Mighty Cannibal en nog een paar andere oudheden vervoegen de jongere generatie van The Great Gaylord en Barence Whitfield. Voor freaks die niet genoeg krijgen van de nu in het spotlicht staande soul queen Bettye Lavette: de dame roert zich, onaangekondigd, ook eventjes op dit feestje. Probleem met dit schijfje is vooral dat: het gaat om een optreden dat ontaardt in een soulfeestje waar alleen maar de klankband de sfeer niet weet over te brengen. Maar, toegegeven, soul is ook niet echt mijn dada.