In zijn niet aflatende zoektocht naar sonische bewustzijnsverruiming, lijkt Andrew McKenzie de productie steeds meer op te drijven. Zo komt de discografie van deze surrealistische denker dicht in de buurt van hyperactieve generatiegenoten als Merzbow of (niet gehinderd door het feit dat de man al zes jaar dood is) Muslimgauze. Natuurlijk lijdt de kwaliteit onder deze onmenselijke output, maar deze gelimiteerde (500 exemplaren) minicd hoort tot het koren in onze H3O oogst. Een kille laboratoriumbliep doet ons in- en uitgeleide en daartussen perst The Hafler Trio een meditatieve dreuntrip van twintig minuten. Het traditionele rustige gezoem krijgt na verloop van tijd het gezelschap van gecontroleerde noise en gemanipuleerde melodische trillingen die wellicht ooit tot een menselijk strottenhoofd behoorden. Een welkome balsem voor lichaam, brein en geest.
Ook Merzbow laat zelden een maand voorbij gaan zonder nieuw geluid en sinds hij de geneugten van analoge synthesizers, beats en vervormde gitaren heeft leren kennen, lijkt Masami Akita actiever dan ooit. Net als op het keerpuntalbum Merzbeat (zie Gonzo 58), koppelt deze cd furieuze noisemanipulaties aan gestoorde riffs en door het extensieve gebruik van loops wordt een hypnotiserend effect bereikt. Wanneer alles op zijn plaats valt en de motorische ritmes het geheel voortstuwen, lijkt Merzbow zelfs een bontgekleurde vliegende hybride tussen Krautrock en noise. Trouw aan zijn zin voor het conceptuele, dragen de zes epische tracks namen van Oosters gevogelte: van zwarte zwanen over pelikanen tot eend op Mandarijnse wijze, smakelijk!