I Lie A Lot

Dan Freeman is oorspronkelijk afkomstig uit Tasmanië. Hij besloot om naar Berlijn te trekken om er zijn muziekstudie verder te zetten. Hij ontmoette er de mannen die de groep The Serious vormden, en besloot zijn saxofoon in de hoek te laten staan en de piano te gaan bespelen. Hij componeert zijn songs sindsdien op de piano, wat in het groepsverband waarin hij ze brengt een vreemde mengelmoes teweeg brengt. Radiohead en Jeff Buckley ontmoeten elkaar in elf sfeervolle singersongwriterliedjes. Het is duidelijk te horen dat Freeman een geschoold jazzmusicus is, maar hij wilde het grootser, epischer en vooral romantischer aanpakken. En dat is hem met zijn bandleden, Peter en Bernhard Meyer en Hanno Stick, goed gelukt. Te goed eigenlijk, want de plaat klinkt veel te gelikt, zweeft tussen pianoliedjes en rock, neigt te veel naar Coldplay en in onze oren janken dit soort mannen de sterren uit de hemel. ‘I Lie A Lot’ lijkt ons vooral te beredeneerd om goed te zijn. Het streven naar popliedjes voor grote stadions te prominent aanwezig. We krijgen er bij elke poging schele hoofdpijn van, dus geef ze maar aan de diarreeradio. Geef ons maar de plaat van de Berlijnse Kitty Solaris. Vanuit haar keuken probeert ze degelijke plaatjes te maken. En dat doet ze met een zalig stemmetje op ingetogen deuntjes die een beetje tussen Cat Power en de stukken van Velvet Underground met Nico in zitten. Eenzaamheid, passie en outsiders zijn haar favoriete onderwerpen waarbij ze zichzelf met speelse elektronica en haar gitaar begeleidt. En al kan de klankkleur melancholisch op de luisteraar inwerken, het klinkt allemaal een beetje naïef en zorgt voor een nauwelijks zichtbare glimlach op onze smikkel. De hare is mooier, dat wel. Voor dit derde album grabbelt ze in diverse genres: ‘Gitano’ ruikt naar de Balkan, ‘Get Used To It’ lonkt naar Zuid-Amerika, ‘Five Minutes’ is vreemde hiphop en zo vindt ze haar eigen muziek telkens opnieuw uit, kadert haar liedjes anders in maar behoudt het overzicht. Dit is geslaagde popmuziek, aangenaam wegluisterend, leuk, niet vermoeiend en uitstekend in elkaar geknutseld.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
DanFreemanTheSerio_ILieALot
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!