Jens Lekman had een gebroken hart. Waardoor of door wie dat kwam, is niet duidelijk, maar het zal ongetwijfeld met een kapotte relatie of een niet beantwoordde liefde te maken hebben. Jens schreef er een heel album over vol, dat uitkomt bij Secretly Canadian (Anthony and the Johnsons, Damien Jurado). En nu weet hij wat liefde niet is, en die vervaardigde kennis wil hij best met ons delen. Zijn therapie bestaat uit zoete, catchy liedjes. Liedjes met een aanstekelijk gitaartje, een dwarsfluitje en wat strijkers. Vooral niet depressief, maar juist opgewekt. ‘I Know What Love Isn’t’ is soms een beetje glibberig. Denk niet aan aal in emmer snot Michael Buble (zo, staat zijn naam ook eens in dit blad), maar juist aan Scott Walker. Lekmans vorige plaat ‘Night Falls Over Kortedala’ uit 2007 leek zelfs verdacht veel op Walkers prachtplaat ‘Scott 4’ uit 1969. ‘I Know What Love Isn’t’ is wat moderner en minder theatraal. Lekman bezingt zijn liefdesverdriet, met therapeutische zinnen als ‘A broken heart is not the end of the world, ’cause the end of the world is bigger than love’ en ‘You don’t get over a broken heart, you just learn to carry it gracefully’. De lijn tussen verdriet en optimisme laat Lekman duidelijk horen. Opgewekte drumpartijen, vrolijke pianootjes en een gezellige saxofoon. Niets laat merken dat deze plaat over liefdesverdriet gaat. Enkel Lekmans stem verraadt dat niet alles rozengeur en maneschijn is. Of beter gezegd: was. Want de Zweed voelt zich weer goed. Dus voor iedereen met een gebroken hart: schrijf een plaat. Of luister naar Lekmans album.