Voor hun tweede album heeft het jonge Engelse bdrmm (te vertalen als ‘bedroom’) uit het Noord-Engelse Hull onderdak gevonden bij Rock Action, het label van Mogwai. Toch gaat dit niet gepaard met de seismische gitaaruitbarstingen die we doorgaans associëren met het label van de Schotten, denk maar aan notoire lawaaimakers als Part Chimp of The Twilight Sad bijvoorbeeld. Het grauwe van hun thuisstad sijpelt evenmin het geluid binnen, de contemplatieve afsluiter ‘A Final Movement’ wat buiten beschouwing gelaten. De shoegaze van bdrmm duikt met de kop zelfzeker vooruit in een aura van subtiliteit en details. In vergelijking met hun uitstekende titelloze debuut uit 2020 is er een opmerkelijke rol weggelegd voor rijke elektronische accenten. Opener ‘Alps’ doet een mens afvragen wat er in godsnaam is gebeurd met Boards of Canada. Gitaren huilen en schuren in de vooruitgeschoven singles ‘It’s Just A Bit Of Blood’ en ‘Pulling Stitches’, maar het gevoel overheerst alsof eerder Slowdive dan Swervedriver het viertal goedkeurend op de vingers kijkt. De sound van bdrmm schurkt eveneens aan tegen meditatieve dreampop en introspectieve indie (genre Radiohead), en dat zorgt ervoor dat ze dé grote valkuil in deze niche weten te omzeilen, namelijk de Herhalingsoefening. Ryan Smith en zijn maten hebben het schrijven van songs helemaal in de vingers ondertussen en daarin zit de sterkte van dit album. Het materiaal klinkt niet alleen goed, het is simpelweg goed. En heel erg mooi allemaal bovendien.