De lage landen mogen niet klagen over breakcore. De Vlamingen hebben Sickboy, de Nederlanders hebben Bong-Ra. De laatste is inmiddels toe aan zijn derde album. Nog niet zo productief als breakcorekeizer Venetian Snares, maar de stortvloed aan maxis bewijst dat de Utrechter niet bepaald stil zit. Op I Am The God Of Hellfire is Bong-Ra muzikaal iets rustiger bezig dan de drilterreur van enkele zijner yardcore-releases. Het nieuwe album heeft hij aangegrepen om terug te blikken op de rave uit de jaren 1990. De Utrechter heeft het geluid uit de digitale archieven opgediept om er op eigentijdse wijze een breakcoredraai aan te geven. Gedurende deze exercitie krijgt Bong-Ra hulp van Mike Redman, Hanin Elias, Drop The Lime, Ras Bumpa en MC Quest One. Een geflipte iPod op shuffle mode, zo omschrijft Bong-Ra het album zelf. En hij heeft een punt. Zoals het de breakcore betaamt, springt hij van de hak op de tak en wordt er nooit te lang stilgestaan bij het uitdiepen van gelaagde melodiestructuren. De nummers Redrum en White Horse Come Soon hebben ons geregeld naar de repeatknop doen reiken. Maar ook Pop That Cristal en Kill The Sound bleven goed hangen. Er staan niet eens nummers op die we liever skippen. Nee, Bong-Ra is voor de zoveelste keer cum laude geslaagd voor zijn muzikale examen. Pluimpje!