Circa zes maanden geleden verscheen Mezmerize, het vierde, uitstekende album van deze Amerikaanse progressieve metalband met Armeense roots, met de belofte dat een vervolg nog voor het einde van jaar zou volgen. Met Hypnotize houdt de band woord, maar omdat deze zusterrelease zo snel volgt op de eerste is het verrassingselement nagenoeg nihil. En dat is meteen ook de achillespees van de cd. De songs zijn goed tot uitstekend en gaan er in als een warme hap op een koude winterdag. Tegelijkertijd is Hypnotize echter een stuk vrijblijvender. Intensieve beluistering resulteert niet in echte beklijving. Het probleem is bovendien zo klaar als pompwater: Hypnotize is minder extreem, minder gecompliceerd, minder hoekig, minder schizofreen en minder tegendraads qua structuur dan zijn voorganger. System Of A Down klinkt deze keer als een alternatieve popgroep. Hypnotize is rechtlijniger dan ooit en bijgevolg zonder meer het meest toegankelijke album uit hun discografie. Dat plus 13 miljoen verkochte stuks op de teller is de beste garantie om uit te groeien tot de Metallica van hun generatie. Een goeie plaat, maar de connotaties hard, staatsgevaarlijk en vernieuwend mogen nu wel definitief worden opgeborgen.