Deville komt opdraven met zijn derde album vol stevige rock die met zijn voeten diep in de stonerrock zit. Niet dat ze nog echte stoner spelen. Dat gebeurde wel op de twee voorgaande platen, Come Heavy Sleep (2007, op het Belgische Buzzville) en Hail The Black Sky (2009). Nu namen de mannen het heft helemaal zelf in handen, besloten om de meer epische stukken gewoon achterwege te laten, met Imperial als uitzondering, en gewoon te rocken. Stevig, dat wel, groovend en melodieus ook. Gitarist en zanger Andreas Bengtsson sleept de band wat richting grunge, ondersteund door het harde werk van bassist Makus Åkesson, gitarist Martin Hambitzer en drummer Markus Nilsson. Deville is in vergelijking met de twee voorgaande platen iets radiovriendelijker geworden. De weerhaakjes en probeersels zijn verdwenen ten faveure van rechttoe rechtaan rocksongs. Meestal slagen de Zweden in hun opzet en komen de songs goed tot heel goed uit de verf. Opener Lava is er zo eentje, misschien meteen wel de meest memorabele song van het hele stel. Battles Will Be Born is er nog zo eentje. Hier en daar zitten er songs tussen (The Knife, Blood Crown) die iets minder klinken in vergelijking met de rest. Die zullen, mits het nodige volume, op een podium beter tot hun macho recht komen. Want uiteindelijk is dit natuurlijk machorock voor liefhebbers van het latere werk van Soundgarden, Dozer en Queens Of The Stone Age.