Met het alias Udo Voikimov, een transparante hoes met zo weinig mogelijk informatie en titels als 0101 wordt een zweem van Oostblokminimalisme opgeroepen, maar toch is Voikimov geheel uit West-Vlaamse klei opgetrokken. Bedenker Pieter David is geen onbekende in (toegankelijker) elektronicamilieus, maar wanneer hij de bodem raakt, wordt hij Udo Voikimov. Ruimtevaartkundige verlangens lijken de bovenhand te halen, zo zou het openingsnummer (ijle synthesizergeluiden, trage beats en een hemelse vrouwenstem die ad infinitum Voikimov zingt) zeker geschikt zijn om een maanlanding te begeleiden. De twee tracks die het middenstuk van deze mini cd uitmaken zijn kruisbestuivingen tussen minimale elektronica uit de jaren zeventig (om Kraftwerk niet te noemen) en de etnisch getinte ambientritmes van bijvoorbeeld Rapoon. HPOJ wordt afgesloten met een kaal experiment (waarin een robotstem het opneemt tegen drones en cockpitelektronica), dat lijkt weggelopen uit de film THX-1138. (junocode@hotmail.com)