Hoezo gestopt? Welnee, gewoon twintig jaar even wat anders gedaan! In elk geval is Telex zijn gevoel voor zelfrelativering nog niet verloren. De Belgische elektronicapioniers worden terecht in dezelfde adem genoemd met ronkende namen als Kraftwerk, Devo of Yello, niet toevallig allemaal elektronisch gebekte legendes met gevoel voor humor. Anno 2006 vindt Telex terug de tijd rijp om naar buiten te komen met lichtvoetige analoge elektronica uit de oude doos. Intussen is hun strakke radiohit On The Road Again (Canned Heat) al een paar keer teveel tussen onze oren gepasseerd. Net als in 1978 (Rock Around The Clock) vinden we hun covergrollen niet altijd even grappig. Zo is hun versie van Sandra Kims Jaime La Vie enkel amusant op papier, maar we sluiten het trio toch eeuwig in ons hart als de op één na (Pas De Deux) beste Belgische Eurosonginzending aller tijden. Onze wenkbrauwen blijven gefronst als ook Jailhouse Rock door de mangel gehaald wordt. Telex is van mening dat popmuziek wegwerpmuziek is, en deze stelling bewijzen ze regelmatig met verve. Gelukkig zijn er ook enkele momenten die ons wel doen glimlachen. We houden van de computerlego alter egos, volgen het bevel ‘Move’ op, en pinken een traan weg bij de ode aan Bob Moog en ‘#1 Song In Heaven’ (Sparks). Ook wanneer Bobby McFerrins Dont Worry, Be Happy wordt omgezet in Do Worry, Be Sorry zijn we helemaal voor! Het titelnummer en een vertraagd La Bamba krijgen het voordeel van de twijfel. Op basis van de vaderlandse verdienste van de Heren Moulin, Moers en Lacksman, vinden we dat je deze halfgeslaagde cd toch maar moet aanschaffen, maar wees de woorden van Leopold II indachtig: music is an expensive noise.