Het oeuvre van Celer telt maar liefst 120 releases. Toch weet de Amerikaanse dronemeester nog altijd vernieuwend uit de hoek te komen. Met name de laatste jaren blinkt hij uit met een voor het genre uniek en gevarieerd geluid. ‘How Could You Believe Me’ is eenvoudig opgebouwd uit vier ‘looped’ melodieën die zich tien tot dertien minuten herhalen. Een prominente rol voor melodietjes is kenmerkend voor Celers nieuwere werk, maar de eindeloze carrousel waarin ze steeds opnieuw langskomen is nieuw. Doordat de tracks jaren op beschadigde cassettes stonden opgeslagen, zijn er glitches in de muziek gekomen, die Celer expres intact heeft gelaten. Zie ze als enkele hikkende variaties in een smetteloos, fragiel landschap. Door de simpele liedstructuur zijn de tracks vrij monotoon. Nu is deze kritiek op dronemuziek wel erg gratuit. Maar waar veel artiesten spelen met nuances onder de oppervlakte en met langzaam, haast onmerkbaar transformerende lagen aan drones blijft ‘How Could You Believe Me’ hangen in een eenduidige trance die zich alsmaar herhaalt. Daarnaast geven de glitches het geluid wel iets authentieks, maar doen ze ook af aan dat vloeiende, vredige geluid dat zo typerend is voor Celer. Dat gezegd hebbende, het gevoel dat in de in elkaar grijpende, sussende tonen besloten ligt is bijzonder intens – en weet zich te meten met de uitmuntende kwaliteit die Celer eerder toonde op ‘Sky Limits’ (2014) en ‘Viewpoint’ (2013). Toch hadden veranderende subtiliteiten achter de ‘looped’ voorgrond, zoals zo goed werd gedaan op de ‘Black Vinyl Series’ (2011-2013), niet misstaan. Maar aan emotionele intensiteit ontbreekt het niet in de wiegende lagen die soms zo hemels aandoen dat ze geen menselijke schepper lijken te hebben. Wederom een prachtproductie van Celer, doch één die minder geschikt is voor een actieve luistersessie, maar veeleer als serene metgezel bij een wandeling door een zonovergoten park.