Overdaad schaadt, of toch niet? We kunnen Acid Mothers Temple zeker niet betichten van luiheid, want de stroom releases houdt niet op. De meeste van hen zijn heel erg de moeite en dat maande ons ertoe deze livecd zo snel mogelijk te beluisteren, hopend op het vertrouwde gitaarfreak dat onze oren doet glunderen. Maar we zijn eraan voor de moeite. De opname is geluidstechnisch al niet zeer denderend (nochtans opgenomen in Japan) maar ook de muzikale inventiviteit laat te wensen over. Het vijfkoppige monster musiceert te braaf, houdt zich als het ware in en de meestal heel geslaagde improvisaties komen hier niet echt tot hun recht. Twee stukken staan er op. Het eerste, Master Of The Cosmic Inferno dat wordt nagejaagd door Heart Of Earth, trapt af met een braaf spaceintrootje waarna we een glimp opvangen van een Acid Mothers Temple op een minder psychedelische trip dan we van Makoto en zijn getrouwen verwachten. Bliepjes en sporadische zang pogen enige structuur in het geheel te brengen, maar dat lukt niet helemaal. Pink Lady Lemonade, dat dubbel zo lang duurt als het eerste deel, zet een stuk beter in, maar als de band het plots nodig vindt om twintig minuten Boogie Wonderland van Earth, Wind And Fire te gaan spelen, inclusief tenenkrullende samenzang, zijn we helemaal ontgoocheld. Wil Acid Mothers Temple plots aan de belegen funk? En laat nu net dit concert ook nog eens op dvd verschijnen. Teleurstellende schijf is dit. Lang zullen we echter niet treuren, want al snel komt er een resem nieuwe releases, die, laat ons hopen, weer stukken beter zullen zijn dan deze.