De mooie uitklapbare, vroege jaren 1960 stijl hoes is prachtig, maar dekt de lading niet echt. Lijkt, want zo’n lieve echtgenote hangt natuurlijk nooit een uitgeklede speaker aan de muur. Het is maar een van die dingen waarmee het zevenkoppige Populäre Mechanik uit Berlijn je op het verkeerde spoor zet. Zo ook met de wetenschappelijk onderbouwde, degelijke liner notes. Verwijzingen naar grote namen en stromingen volop, maar het komt toch echt gewoon neer op jams die zijn opgenomen tussen 2005 en 2014. Dat valt dan nog mee, want Populäre Mechanik gaat terug tot in de jaren 1980. De doorsnee bandbezetting aangevuld met een keur aan synthesizers levert spannende improvisatiekraut op, maar theatrale gebral van Alex Bulgrin gaat na een paar tracks toch echt mateloos irriteren. Heel jammer, zonder dat had het dubbelalbum direct de improvisatie hitlijsten aan kunnen voeren.