Eric Quach uit Montréal heeft best wel veel gemeen met zijn landgenoot Aidan Baker (Nadja). De twee Canadezen zweren namelijk bij gitaardrones, die de ene keer meanderend voorbij trekken en de andere er stevig rockend inhakken. Ze houden er bovendien allebei een stevig releasetempo op na. Verder zijn ze ook niet vies van samenwerkingsverbanden en splitreleases allerhande. Thisquietarmy plakte zijn naam al aan onder meer Yellow6, Year Of No Light, Scott Cortez (lovesliescrushing), Labirinto en Aidan Baker. Hex Mountains belichaamt beide kanten van het hierboven vermelde muzikale spectrum. Opener From Darkness en de afsluitende track Spirits In Oblivion nodigen uit tot traag headbangen, terwijl het middenstuk (twee tracks die de twaalf minutengrens ruimschoots overschrijden) flink kopje onder gaat in spookachtige soundscapes met dito stemgeluiden. Vergelijk die laatste met wat Troum al jaren brengt en de rest met het stevigere, epische werk van Asva of de afscheidsplaat van Fear Falls Burning. Die afwisseling zorgt namelijk voor contrast en dynamiek. Die zijn zonder meer het gevolg van Quachs beslissing om enkele extra muzikanten aan boord te hijsen. Vooral de aanwezigheid van een drummer en bassist geven Hex Mountains een flinke boost. Het geluid is potiger en potenter waardoor Thisquietarmy voor het eerst ook klinkt als een echte band. Hex Mountains mag dan ook gezien worden als de opvolger van Resurgence uit 2011, dat door velen wordt gezien als s mans sterkste release.