Triclops!, met uitroepteken om verwarring met het spelletje te voorkomen, komt uit San Francisco en bestaat sinds 2005. De vier bandleden hebben allemaal een verleden in de muziek, bij al dan niet bekende bands. Gitarist Christian (Xtian) (Bottles And Skulls leuterde vele nachten vol drank en drugs met zanger Johnny (Fleshies) over muziek, en het tweetal besloot om het dan maar eens te proberen ook. Maar zo zonder ritmesectie, dat werkt niet zo goed. Het duo maakte wel wat demos met de vreemdste acidrock die ze met hun wankele instrumentarium wisten te verzinnen, maar het was hoe dan ook tijd voor versterking. En die kwam er in de vorm van drummer Phil (Lower Forty-Eight en vooral met bassist Larry (Victims Family, Hellworms, Saturns Flea Collar). Op Gold Standard Laboratories verscheen al snel de mini Cafetarie Brutalia. Een echt eigen sound hadden ze nog niet, het klonk teveel als postpunk in de stijl van Drive Like Jehu. De band tekende even later bij Alternative Tentacles en die gooiden Out Of Africa op de markt. Meteen werd duidelijk wat de bedoeling van dit Triclops! is: hardcore maken met niet-westerse polyritmiek met een stevige scheut acidrock om ons het spoor helemaal bijster te maken. En dat werkte het kwartet verder, dieper en beter uit op hun tweede album Helpers On The Other Side. Het lijkt wel of ze een acidversie hebben gemaakt van een klassiek aandoende filmsoundtrack, met zowel absurde, humoristische als surrealistische elementen. Een paranoïde Led Zeppelin in de clinch met Butthole Surfers, met wat Federico Fellini, David Lynch en Sun Ra erbij, want het moet ook weer niet té gek worden. Zes stukken, songs zijn dit eigenlijk niet echt, prijken er op dit knotsgekke album, gedrenkt in een batterij vervormers.