Flea kennen we allemaal als de bassist van Red Hot Chilli Peppers. Dat de man zo nu en dan zijn hyperactieve zelf beu is, en eens iets compleet anders maakt, bewijst dit thuis opgenomen schijfje met zes nummers. Flea knoeit thuis graag met geluiden en sferen. Keyboardspeler en tevens drumtechnieker voor de Peppers, Chris Warren, wilde actiever deelnemen aan de productie van Peppersalbums. Flea zag het opnemen van een paar songs thuis, die baden in diverse sferen en het gebruiken van een atypisch instrumentarium als de ideale leerschool voor Warren. Helen Burns was in eerste instantie niet bedoeld voor het grote publiek, maar het promoten en sponsoren van een goed doel zorgt ervoor dat deze zes stukken, oorspronkelijk al opgenomen in 2007, nu toch het daglicht zien. Er staat uitdrukkelijk vermeld dat mensen met verwachtingspatronen, waarmee bedoeld wordt muziek in de stijl van de Chili Peppers, eraan zijn voor de moeite. Het plaatje is grotendeels instrumentaal en laveert tussen zwoele jazz, triphop, filmmuziek en ingetogen niemendalletjes. Extra aandachtstrekker is de bijdrage van Patti Smith aan het titelnummer, dat ze tevens mee schreef. Leuk is dat Flea, Michael Balzary dus, ruimte laat voor de trompet, het instrument waarmee hij oorspronkelijk mee aan de gang ging. Flea is namelijk een geschoold jazztrompettist en laat eigenlijk voor het eerst die kant horen. Bijna alle instrumenten worden trouwens door de man zelf bespeeld, en dat is behoorlijk indrukwekkend. Interessant is ook dat zowel de oude (Jack Irons) als de huidige drummer (Chad Smith) een roffeltje bijdragen. Mag eigenlijk ook wel, want het goede doel is het door de Peppers zelf opgerichte Silverlake Conservatory Of Music. Het koor daarvan luistert het bevreemdende Lovelovelove op, wat Helen Burns tot een weird maar vermakelijk tussendoortje maakt.