Het leven neemt soms vreemde wendingen. Na de tournee die volgde op de plaat Go Go Boots uit 2011 besloot Drive By Tuckers een rustpauze in te lassen. Het was even genoeg geweest, er was tijd nodig om even op adem te komen, uit te blazen, te verwerken. Bij Patterson Hood, de frontman van Drive By Tuckers, ging het allemaal een beetje verder en dieper. Hij besloot een boek te schrijven, dat zou handelen over een periode uit zijn leven toen alles misliep. Zijn band splitte, hij verhuisde, zijn wagen werd gestolen, onmin met zijn toekomstige schoonfamilie kostte hem zijn lief en de man zat dicht bij het plegen van zelfmoord. Stof tot nadenken en zeker voldoende stof om er een lijvige literaire roman aan te wijden. Initieel ging dit uitermate vlot. Hoofdstuk na hoofdstuk werd als zeer bevredigend ervaren en het idee om elk hoofdstuk te beëindigen met een liedje, verliep gesmeerd. En toch, plots kwamen er alleen maar liedjes en slaagde Patterson er niet in om zijn toekomstige roman af te werken. Zijn metier is dan ook het schrijven van pakkende liedjes, dus besloot de man om de drang zijn gang te laten gaan en in onze handen houden we het resultaat vast van dit met kronkels bezaaide proces. De gebeurtenissen waarover Patterson het wilde hebben, liggen zon twintig jaar achter hem en hij besloot een aantal songs die verwijzen naar die tijd af te wisselen met songs die handelen over zaken die dichter bij vandaag te situeren vallen. Daarmee is de opvolger voor Murdering Oscar (And Other Love Songs) uit 2009 heel divers van aard. Zijn krakerige stem is uiteraard heel herkenbaar en een resem gasten zorgt mee voor muzikale variatie. Will Johnson en Scott Danbom van Centromatic, zijn vader op bas, de leden van Drive By Tuckers, Kelly Hogan voor de vrouwelijke zang en ook producer David Barbe staken een handje toe. 12.01 gaat over een zwarte dag waarop hij hopeloos op zoek was naar drank, terwijl bijvoorbeeld Leaving Time behoorlijk vrolijk klinkt, met banjo en fiddle erbij. Untold Pretties doet ons, door het parlando, wat denken aan Dogbowl, terwijl Better Of Without een aardig eind wegrockt. In de song Come Back Little Star eert hij zijn overleden vriend Vic Chesnutt en zo heeft elke song wel een boeiend verhaal te vertellen, al dan niet triest. Patterson Hood weet zijn eigen persoonlijke lief en leed in verslavende liedjes te gieten en daar zijn wij best blij mee, zelfs als het onderwerp of verhaal intriest is.