Heartbeat is het tweede album van de Amsterdammers Rectify. Het is de opvolger voor het in 2005 verschenen album Have Mercy , dat net als Heartbeat tapt uit de vaatjes Slayer, Pantera en eigenlijk alle grote namen uit de speedmetal en thrashbands van de jaren 1980. En als we het goed hebben kwam deze plaat al uit in 2009 en duikt ze nu in de herkansing opnieuw op. En als we het niet juist hebben, kan het ons geen flikker schelen. Wat de band doet, is er vol tegenaan gaan, snel en agressief, brutaal en ongepast. Om er dan halfweg, met het trage instrumentale intermezzo dat track zeven blijkt te zijn, een einde aan te maken. Alle opgebouwde vaart gaat er helemaal uit, plaspauze, waarna de band er weer volop tegenaan beukt. Eigenlijk gaan ze gewoon verder waar ze gebleven waren. Arkangel en Kickback zijn steeds terugkerende, iets modernere referenties. Want dat is een beetje het probleem met dit album: het klinkt ietwat belegen, uit een lang vervlogen tijdperk waarin heavy metal nog gevaarlijk was. Het leukste is de intro van de plaat, waar je een hartslag hoort van iemand die aan het creperen is tot het typische geluid van iemand die er niet meer is. Einde. En dan beginnen ze nog maar pas.