De eerste plaat van Darkrad heette ‘Little Dark World’, een titel die nog steeds past op het werk van het alter ego van de Jana Komaritsa. De in de VS woonachtige Russin maakt dark ambient die voor de verandering niet uitblinkt in Groots en Galmend. In plaats daarvan zijn haar nummers bescheiden, intiem, en klinken daardoor persoonlijker dan gebruikelijk is in het genre. Maar donker is het wel; omineuze miniatuurtjes van drones, oscillatoren, eenzame synths, fluisterende stemmen en veel leegte die toch net niet helemaal leeg is. Het geluid is kalmer en minder mistig dan die eerste plaat, wat de sfeer minder die van een horrorfilm maakt, en het allemaal nog iets persoonlijker doet voelen. Een enkel nummer heeft zelfs iets speels, al zijn het spaarzame momenten. Als ze niet fluistert, is Komaritsa’s stem soms venijnig, maar ook zo diep in de mix dat het nooit confronterend wordt. Op andere momenten klinkt ze als een geest, achterna gezeten door oscillatoren, kronkelend als wormen. ‘Heart Murmur’ bestaat in de gaten in de bladderende muren tussen kamers waar iemand ooit naar Distel en Coil luisterde.