Pieter-Jan Van Assche werkt onder de naam Innerwoud sinds 2014. Voor het interdisciplinaire project ‘Haven’ werkt hij samen met sopraan Astrid Stockman, terwijl hij uiteraard zelf de contrabas bespeelt. Op de cd wordt dit verklankt in ‘Elegy 1-4’, maar het werk mag breder worden opgevat dan de melancholische, naar neoklassiek neigende muziek alleen. De basis vormt namelijk de performance ‘Medeamaterial’, gedirigeerd door Aïda Gabriëls. Een hedendaagse bewerking van het eeuwenoude epos over liefde en verraad, waarvoor Stockman en Innerwoud het stuk van Transparant van muziek voorzagen en Lieselot Vanderroost danste de choreografie. Uit die voorstelling groeide nieuwe muziek, met hier en daar fragmenten uit de oorspronkelijke score, die uiteindelijk deze cd werd. Wondermooie ambient vermengd met drones en neoklassiek waarbij stem en instrument elkaar perfect aanvullen, dat is ‘Haven’. De eerste drie delen beginnen ergens en eindigen plots, terwijl deel vier echt wel het summum is van het kunnen van Innerwoud & Stockman. Net zo betoverend is de nieuwe ep van Amalie Bruun alias Myrkur. ‘Juniper’ bevat twee nummers. In het titelnummer werkt ze samen met producer Jaime Gomze Arellano (Ghost, Paradise Lost, Solstafir, Cathedral). Het is een stevige kraker die haar idyllische stem combineert met metal, die echter minder extreem is dan wat ze al eens durft te brengen. ‘Bonden Og Kragen’ is Brunnen met haar akoestische gitaar die een traditioneel Deens nummer brengt uit de jaren 1600. Dit soort nummers brengt Myrkur net zo goed tijdens haar live sets en zo biedt ze de twee kanten van haar muziek op één bescheiden schijfje. Alexandra Drewchin, Sandra Canessa, Maestra Olivia Arebalo en Lucinda Mahua zijn de vier vrouwen die de muziek die Pilia en Pupillo samen maakten, van hun indrukwekkende stemgeluid voorzien. Op twee nummers horen we ook nog percussionist Cristiano Calcagnile, die het brede geluidsspectrum dat het duo zo al neerzet, nog meer open trekt. Pupillo en Pilia ontmoeten elkaar een dozijn jaar geleden, toen de tweede met zijn project Blind Jesus het voorprogramma verzorgde van Pupillo’s Zu. Net als Zu zelf respecteert Pupillo geen muzikale grenzen maar blijft hij experimenteren en samenwerken met een zeer brede waaier aan artiesten. Pilia houdt zich vooral op in middens waar elektroakoestische muziek de boventoon voert, maar hij staat net zo goed open voor alles wat op zijn weg komt. Het ingetogen spel zorgt voor een sfeertje dat in de invloedrijke serie ‘Made To Measure’ zou hebben gepast. Nog meer door de verscheidenheid aan stemmen, die deze muziek een onaards tintje geeft. Welke overheid zei ook alweer dat Consouling dat mottig metal labeltje was? Prut uit de oren en luisteren.