Circle Bros is het eenmansproject van Wim Lecluyse, de man achter Morc Records uit Gent, waarop onder meer platen van Jessica Bailiff, Annelies Monseré en Drekka verschenen. Lecluyse heeft het drukker gehad om voor zijn label een gedegen reputatie voor experimentele folk en drones op te bouwen, dan dat hij met zijn eigen muziek is geweest. De laatste tekenen van leven waren een album in 2001 en een cassette in 2006. Wat ik daarvan gehoord heb, hield het tussen Windy & Carl en folk, en hoewel de sporen daarvan nog steeds te horen zijn, is ‘Haven’ een stuk experimenteler. Na de fraaie opener ‘No Turning Back’ verdwijnen gitaar en melodie naar een ondergeschikte rol, en is de muziek opgebouwd uit minimale drones. Veel nummers zijn zeer zacht en vol ruis, en soms bijna weifelend, een gevoel dat versterkt wordt door Lecluyse’s fluisterende stem, die net als bij Labradford vaak diep in de mix verborgen is. Dat geldt trouwens voor meer details, en het is dan ook zeker aan te raden de plaat met een hoofdtelefoon te beluisteren (al blijft het helaas ook dan nog volstrekt onverstaanbaar waar Lecluyse over zingt). De gitaar maakt zijn rentree in de laatste twee nummers, die eenzelfde sfeer hebben als dat de eerste platen van Grouper. Een mooie plaat voor iedereen die de moeite neemt hem zijn volle aandacht te geven. ‘Haven’ is alleen uit op vinyl, in een oplage van rond de honderdvijftig stuks, dus haast is geboden.