Uit Griekenland bereikte ons ‘Haunted’ van May Roosevelt, die eigenlijk Maria Pseftoga heet en de kost verdient als grafisch designer. Dat laatste heeft de verpakking van ‘Haunted’ zeker goed gedaan, want deze eigen beheer-release ziet er fraai en zeer verzorgd uit. Eerder bracht Roosevelt een plaat uit met elektropop, die door de kinderlijke stemmen en naïeve melodieën meer aan Japan dan aan Griekenland deed denken. Op dit tweede, veelal instrumentale album, klinken haar lokale wortels echter wel door. Althans, dat nemen we aan, want onze kennis van Griekse muziek gaat niet veel verder dan de hits van Mikis Theodorakis, maar een zweem van de Balkan menen we wel te kunnen herkennen, met name bij de ritmes. Naast elektronica is de theremin het bepalende instrument op ‘Haunted’. Op een plaat met zo’n titel dreigt dat vooral een cliché te worden u weet wel, het spooky geluid van ruimtefilms uit de jaren 1950 , maar Roosevelt gebruikt hem inventief. Zoals op ‘Oomph’ waarin de klaagzang van een eenzame sirene langzaam groeit en uiteindelijk wordt bijgestaan door slepende strijkers. Ook andere nummers zijn niet gespeend van treurnis en drama, zoals het fraaie slepende ‘Vow’ (dat we zonder achtergrondinformatie wellicht als Turks hadden ingeschat), dat ons naar het einde deed denken aan het vroege werk van Delerium. Maar de meeste nummers hebben ook een poppy ondertoon, waardoor ‘Haunted’ nooit topzwaar wordt. De enige misser is een eenzame elektropopstamper tegen het einde die de sfeer van de plaat verstoort, maar verder is ‘Haunted’ een geslaagde mix van stijlen, een aanrader voor fans van Dead Can Dance circa ‘Into The Labyrinth’ en wellicht die van Zola Jesus.