Uit Londen komt dit zestal dat zich Hey Colossus noemt en eigenlijk is er maar één omschrijving echt van toepassing op de vergruizende noiserock die ze etaleren: intens. Ze kennen grenzen noch kleuren, of zwart zou toch een kleur moeten zijn, en genade voor de oren hebben ze ook al niet. Dit is namelijk muziek die het best loeiend hard wordt beluisterd of ondergaan. Psychedelische rock getransformeerd tot kunstzinnige heavy metal waarbij niet wordt omgekeken. De band begint te musiceren en gaat alsmaar heftiger te keer. Steeds feller en sneller, meedogenloos ook, zonder veel vaste structuren, maar des te complexer. Hey Colossus vermengt de verschroeiende noiserock van Unsane met de arty metal van Eyehategod en is net zo inventief en vernieuwend als het Finse Circle. Rust en melodie is net als bij een gelijkgestemde band als Lightning Bolt meestal ver te zoeken. Het is de intense ritmiek die op dit vierde album nog extremer de boventoon voert dan voorheen. Met elke plaat die Hey Colossus maakt, met elk optreden die de band doet, gaan ze nog een stap verder in het opzoeken van de grenzen van de heavy rock, als waren ze freejazz-adepten die voortdurend nieuwe wegen willen bewandelen. Je zou het ook een kruising van krautrock en sludgemetal kunnen noemen, maar stilaan is Hey Colossus een band die buiten categorie musiceert en dat is niet velen gegeven. Happy Birthday is het meesterwerk dat het sextet in zich had, maar dat wil niet zeggen dat deze band zichzelf de volgende keer niet zal overtreffen. Meer nog, we zijn er zeker van.