Hang

Het achtste, het eerste in negen jaar, album van Lagwagon begint met een akoestisch aangezette intro, waarna de snelle punkpop zoals we van deze Californiërs gewend zijn, losbarst. Dat de heren hun jarenlange ervaring, al zitten er soms behoorlijke hiaten tussen de levenstekenen van Lagwagon, aanwenden voor het schrijven van uitermate degelijke songs blijkt al snel als we het openingstrio hebben gehoord. ‘Reign’ is snel, ‘Made Of Broken Parts’ zeer degelijke punkpop en ‘The Cog In The Machine’ heeft die lekkere metalvibe die Lagwagon geregeld in zijn nummers binnen smokkelt. Nadien duiken er nog geregeld leuke liedjes op, maar tegelijk dreigt de verveling die veroorzaakt wordt door te veel nummers die op elkaar lijken en volgens het standaard Lagwagon-trucje worden gebracht. ‘Hang’ is zeker geen slechte plaat en staat bol van maatschappijkritiek die het sloganeske overstijgt, maar op zijn geheel is het een plaat die behalve voor het echte doelpubliek van de band, weinig potten zal breken. Swingin’ Utters zijn al net zo’n band die een eeuwigheid meegaat, meer dan een kwarteeuw zelfs. Zonder stil te staan weliswaar. De Utters blijven luisteren en nieuwe of andere invloeden in hun streetpunk toevoegen. Opener ‘Alice’ is onvervalste streetpunk, maar het is zowat het enige recht dor zee nummer dat niet lonkt naar Ierland, honkytonk, garage, americana, folk of country. Waar veel platen van dit soort bands een opeenvolging zijn van met elkaar inwisselbare liedjes, houdt deze waaier aan invloeden niet alleen de groep fris, de variatie is daardoor enorm groot waardoor de luisterervaring des te leuker wordt. De adem van The Pogues waart over heel wat liedjes van het kwintet, al is dat net zo goed het geval met vroege Britse punk. Echte uitschieters heeft dit album, zoals het gros van de platen van deze punkrockers, niet. De kwaliteit is doorheen de plaat, en doorheen de carrière van de Swingin’ Utters, consistent waardoor ‘Fistful Of Hollow’ een mooie toevoeging is aan de discografie. En probeer afsluiter ‘End Of The Weak’ eens, met zijn honkytonkritme een absolute aanrader.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Lagwagon_Hang
geplaatst:
di 6 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!