Live blijven ze onovertroffen in al hun Canadese horror, maar het is al te lang geleden dat we met bevende handjes en vol koortsige verwachting kennismaakten met een nieuw album van Skinny Puppy. En toch zorgt Ovirt voor een reflexreactie van onze ingewanden: een van verrassing. De vocalen van Ohgr klinken nog steeds als beenhouwerijproducten die door een endeldarm naar buiten worden geperst, maar toch bezitten ze een nooit eerder vertoonde verstaanbaarheid, ook al omdat de muzikale ondersteuning een hip maar clean mengsel is van IDM, blieps, popbeats (!) en glitch. De openingsseconden van Cullorblind reflecteren samen met de typische vocale opbouw waar we vandaan komen, maar bang worden we nooit meer. Vier jaar na Mythmaker halen we opnieuw onze schouders op. We missen angst, bloed, vuiligheid. In de plaats daarvan komen gesamplede akoestische instrumenten en steriele geluidsvervormingen. Nooit eerder was de vloer opdweilen na een passage van Skinny Puppy zo een gemakkelijke klus. Is dit een degelijk album? Natuurlijk! Overklast dit de concurrenten uit het genre? Met gemak! Maar confronteer dit nieuwe gezicht met Skinny Puppy ten tijde van Bites of Cleanse, Fold And Manipulate, en het loopt gillend weg.