Na ‘False Fangs For Old Werewolves’ en ‘Seven Hands Seek Nine Fingers’ is ‘Handbags & Dada’ al de derde uitgave van het opgeheven Contrastate dat bij Fin de Siècle Media verschijnt, om maar te zeggen dat labelbaas Magnus een beetje gek loopt van dit collectief, net als ondergetekende trouwens. Was eerstgenoemde een verzameling rariteiten en de tweede een heruitgave van het debuut, deze keer bevat de cd een aantal livenummers die samen zowat de volledige carrière van dit eigenzinnige gezelschap behelzen. Contrastate deed gedurende hun volledige carrière (1987-2000) slechts achttien shows, waarvan eentje eerder verscheen in de gerenommeerde Mort Aux Vaches-serie. Deze cd is dan ook gefundenes fressen voor liefhebbers van deze band en van donkere, atmosferische en tegelijk theatraal aandoende muziek in het algemeen. De plaat is opgedeeld in drie grote hoofdstukken, die zowat gelijklopen met de diverse bezettingen van Contrastate. In het openingsnummer, daterend van hun show voor Radio Militia (Diepenbeek of all places), daterend uit 1989, bestaat de band uit het oprichtende duo Jonathan Grieves en Stephen Meixner. Analoge synths, bevreemdende samples, gitaarfeedback en donkere stemmen vormen samen een intrigerend geheel van geluidsmanipulatie. Daarna volgt het bulk van de plaat, vier nummers opgenomen in Club Subway, Karlsruhe daterend uit oktober 1993, als Contrastate tot een trio is geworden door toevoeging van Stephen J. Pommeroy. Het geluid is iets voller en de band klinkt volwassener dan in zijn vroegste duo-bezetting, al zijn de verschillen eerder minimaal. De cd sluit af met het enige niet eerder uitgebrachte nummer, een percussiegerichte excursie van meer dan twintig minuten uit hun laatste show ooit in het Londense Camden Palace, daterend uit april 2000. Contrastate is inmiddels een kwartet, Pomeroy is vervangen door James Machin en Jimmy Maravala, en vaart een andere muzikale koers. De helft van het nummer wordt namelijk door ritueel aandoende percussie gedragen, wat voorheen nauwelijks het geval was. Het is de minst tot de verbeelding sprekende track, maar toch nog steeds heel erg de moeite. Samen vormen de zes tracks een essentiële toevoeging aan de Contrastate-catalogus, die nooit groot genoeg kan zijn. We zijn benieuwd naar wat er zich nog in de kelders van de heren bevindt. Magnus zal daar op zijn tijd wel voor zorgen.