Door een ietwat manke distributie en, toegegeven, vooral ook door onze eigen onachtzaamheid, hebben wij u deze fraaie parel van de Antwerpse elektro-underground intussen al veel te lang onthouden. Ook letterlijk is dit hier een fraai plaatje trouwens, dankzij zijn onweerstaanbaar blauw transparant vinyl, het sfeervolle artwork met onbestemde fotos van een nachtelijk Luik en het onmiskenbare Hantrax-icoon: een vervaarlijke robot die opveert uit godbetert een ananas. De plaat opent met gloedvolle, haast narratieve oldskool Detroit-techno, gestoffeerd met een breed en rijkelijk klankenpalet. Daarna trakteert titelnummer Haldol Dancer ons op forse en zwierige post-acid elektro met een bijwijlen noisy, industrial randje. Waarna Hantrax resoluut de bas van schouder verandert met Walking Sur Bridge, een geslaagde mix van eigentijdse klassiek op de vleugelpiano en abstracte ambient-techno die nooit geforceerd overkomt, en waarbij de verschillende stijlen met de grootste naturel in mekaar overvloeien. Net als de overgangen tussen de verschillende tracks op deze doordacht opgebouwde plaat. Zo opent de b-kant met het sfeervolle en filmische, maar toch ook dartele en zelfs springerige Getway To Paramax. Ook in The Indian onderlijnen de vette bassen in eerste instantie een zenuwachtige groove. Net geen acid, want daarvoor houdt Hantrax de spanning iets te strak in de teugels, mondt die uiteindelijk uit in wilde en speelse (ironische?) elektro. In de onderkoelde spielerei Lets Go To The Club klinken unheimliche Kraftwerk-echos door. Hantrax kent dan ook zijn klassiekers, maar vermijdt vakkundig de retrovalkuil. Deze ep werd uitgebracht op het Roulette Rekordz label van Poladroid, maar door de al eerder voornoemde manke distributie is het aangewezen om zelf online te gaan op www.templeplate.com, al ligt de plaat wel in de betere Antwerpse rekken.