Alexander Hacke, het best bekend als lid van Einstürzende Neubauten, produceerde Ha Ta Ka Pa van het obscure Italiaanse bandje Aedi. We weten dat de man smaak heeft, toch wat muziek betreft die wij appreciëren, en hij normaal gezien niet zomaar de productie van een album in handen neemt. Celeste Carboni is niet alleen de frontvrouw, zangeres extraordinaire met een bevreemdende stem, ze bespeelt ook nog eens de piano, een Farfisa orgel en de klarinet. Haar vier kompanen voegen daar gitaar, bas, drums, viool en synthesizer aan toe, maar het is toch vooral zij zelf met haar intrigerende stem die het laken naar zich toe trekt. In sommige nummers zingt ze betrekkelijk gewoon en normaal, maar het liefste gaat ze aan het experimenteren. Dat gaat van opera, operette, naar punk, keelgezangen, frivole speelsheid, etherisch engelengezang en avant-garde tout court. Haar vocale capriolen zijn als een mengeling van Björk, PJ Harvey en Satomi Matsuzaki van Deerhoof. Animale en Idea worden door tribaal aandoende percussie ondersteund, waardoor de zangkwaliteiten van Celeste extra in de verf worden gezet. Daarna neigt de band meer naar indierock met weerhaakjes. Een paar verwante bands noemen is onbegonnen werk, wegens zo specifiek eigenzinnig dat Aedi anders klinkt dan zowat iedereen. Yaca is bijvoorbeeld eerder freakfolk terwijl afsluiter The Sound Of Death helemaal het etherische pad optrekt. We zijn dermate geïntrigeerd door deze plaat dat we maar meteen hun debuut Aedi Met Heidi op ons verlanglijstje hebben gezet.