Consecration operereert al vijftien jaar vanuit Belgrado als een gebundeld collectief om zijn versie van met zware psychedelica doordrenkte stonerrock op de wereld los te laten. De band heeft behoorlijk wat ambitie, gezien ‘Grob’ het sluitstuk is geworden van een in 2011 gestarte trilogie. Toen had de groep een groot aantal nummers in de pijplijn zitten, te veel om op één plaat te passen. Het eerste stel verscheen op de plaat ‘Cimet’, over geboorte en de naïviteit van de eerste levensjaren. Opvolger ‘Univerzum Zna’ pakt het een stuk steviger aan. Onvrede, paranoia, paniek, de onvrede met het bestaan vormen de leidraad. Het afsluitende en onderhavige ‘Grob’ handelt dan weer over de dood en de vrees ervoor. Zo vormt de trilogie als het ware een verhaal over een leven, van geboorte tot dood, van begin tot eind. Het verhaal leest als uitermate geschikt voor het maken van progmetal, en dat is eigenlijk ook wel het genre waartoe deze Serviërs behoren. Al beperkt Consecration zich daar niet toe. In ‘Sećanje Na Ameliju’ zit heel wat trompet die het nummer een jazzy feel geven. ‘Debeli Leptir’ en het titelnummer bevatten zowel field recordings en stukken die erg ambient klinken. Het zijn stukken die dan in het niet vervallen doordat ze worden opgezwolgen door progressief aandoende postrock en postmetal. Aaron Harris (ISIS) en James Plotkin stonden in voor een uitgebalanceerd geluid dat de subtiele inkleuring in zijn waarde laat. ISIS kan een referentie zijn, maar een band als Porcupine Tree ligt dichter bij wat de Serviërs doen, in hun moedertaal, wat de plaat een extra exotische toets mee geeft.