Achter het pseudoniem Mr Averell gaat de Nederlander René van Commenée schuil. De man is visueel kunstenaar en experimenteel geluidsartiest tegelijk en heeft met ‘Gridlock’ een tweede album gemaakt onder het banier Mr Averell. René is echter niet aan zijn muzikale proefstuk toe. In een ver verleden speelde hij in een aantal rockbands en en deed hij mee op een paar soloplaten van Judge Smith. Die laatste maakte tevens deel uit van de band Van Der Graaf Generator, waar hij drummer, percussionist en zanger was. Deze legendarische progressieve rockband is meteen een stevige referentie voor ‘Gridlock’, net als Peter Hamill, een ander icoon van de experimenteel getinte progrock. Voor wat hoort wat, en al is het een tijd geleden dat de heren samenwerkten, Smith tekent present als één van de vele gastmuzikanten. Commenée, die tevens samen met pijporgelmeester Willem Tanke en MIDI-wind-controller/fluitist Martijn Alsters ook het trio The Art Of Doing Nothing vormt, neemt heel wat ‘zang’ en instrumenten zelf voor zijn rekening. Toch ziet hij de meerwaarde om zaken uit handen te geven en daarvoor heeft hij een hele resem bevriende muzikanten uitgenodigd. Saxofonist David Jackson bijvoorbeeld (Van Der Graaf Generator, Peter Gabriel), die in samenspel gaat met Lene Lovich (herinnert u zich haar ‘Lucky Number’ nog?). We waren al lang vergeten dat Lovich best wel een aangename stem had. Verder komen onder meer gitarist John Elllis (Peter Gabriel, The Vibrators), pianist Mike Garson (David Bowie, Smashing Pumpkins), violist Stuart Gordon (Peter Hammill) Commenée bijstaan om zijn vreemde, soms bewust moeilijk te doorgronden nummers, van extra kracht voorzien. Commenée zingt niet echt, maar bromt, gromt, vertelt, leutert, kreunt en zorgt ervoor dat het gros van de modale luisteraar al van bij de korte intro van de plaat (‘Lock’) de gordijnen wordt ingejaagd. Doorbijters zijn echter getuige van een wonderbaarlijke muzikale wereld waar geen touw aan vast te knopen is maar toch uitnodigt om telkens opnieuw op ontdekking te gaan. Mafste plaat die we in tijden hoorden, dat is een feit.