Kid Congo Powers weet van geen ophouden. Meer dan dertig jaar begeeft hij zich al in de frontlinie, met legendes als The Cramps, The Gun Club en Nick Cave & The Bad Seeds (op Tender Prey en The Good Son). En hij maakt al een eeuwigheid solowerk. Dat is niet steeds even geslaagd, indrukwekkend of de moeite waard maar slecht is het zelden. Meestal kabbelt de muziek van Kid Congo en gebruikt hij te veel stijlen om coherent werk af te leveren. Of dat echt noodzakelijk is, is natuurlijk de vraag. Als er maar goede songs op prijken, en dat is in het geval van Gorilla Rose zeker zo. De sound van de plaat is iets minder gruizig dan we gewend zijn van In The Red, maar het label laat Kid Congo gewoon zijn ding doen en bracht zelfs een singlesreeks van hem uit, waarvan een aantal songs nu ook op deze langspeler prijken. Opener Bo Bo Boogaloo is een feestelijk aandoend latinonummer, op zijn Kid Congos uiteraard, die zijn latinoroots verweeft met zijn eigen, rijke, muzikale verleden. Kiki El Coyote Solis (bas) en Ron The Capn Miller (drums) houden de boel strak, waardoor Powers zijn ding kan doen, gitaarriffjes minutieus op zijn plek zettend, soms zingend, meestal een soort parlando of gewoon geen stem toevoegend. Bunker Mentality kreeg wat mee van The Fall, Injun War Crimes wat van Joy Division, Lord Bloodbathington van de tvserie The Munsters en Golden Brownie zou een prima liedje zijn voor alternatieve radiostations die zichzelf ernstig nemen. Catsuit Fruit is lekker zwoel, voor een wulpse nachtelijke rit, en zo neemt hij ons mee in zijn verknipte wereld, veranderend van sfeer en omgeving, met sterke liedjes. Hij is het nog niet verleerd.