Karate is niet meer, maar Geoff Farina is te gedreven en te bedreven om in de anonimiteit te verdwijnen. Glorytellers, zijn nieuwe project, klinkt warmer, lichter en directer. De keuze om oude akoestische instrumenten te gebruiken is hier allerminst vreemd aan. Farina is kennelijk een ware versterker- en gitaarnerd die in vakbladen publiceert, en op ‘Glorytellers’ benut hij zijn technische kennis om een geloofwaardig vintage geluid neer te zetten. Geen moedwillig geknars en gekraak uit de oude doos, maar een heldere, oorstrelende klank zonder digitale artefacten, vergelijkbaar met Spains tweede album, ‘She Haunts My Dreams’, dat ook op een naar verluidt quasi-vooroorlogse wijze tot stand kwam. Farina bewijst dat zijn hoogsteigen manier van zingen niet enkel in de desolate setting van een Karate-album tot haar recht komt, maar dat hij ook in een wat zonnigere en meer toegankelijke setting moeiteloos overeind blijft. Het postrocketiket mag u er dus voor altijd afprutsen.