Matt Garfield is het brein achter Mose Giganticus, een band die werd opgericht in 1999 in Bensalem, Pennsylvanië en ondertussen resideert in Philadelphia in diezelfde staat. Garfield schrijft alle nummers voor deze band (deze keer eentje samen met Bruce Howze Jr.), speelt drums, zingt, draait zijn stem door een zwerm vervormers en speelt ook nog eens synthesizer. Gitaar en bas laat hij over aan zijn twee kompanen waarmee hij samen de band vormt, maar veel invloed hebben die niet op het geluid. In eerste instantie dachten we alweer met een stonerband te maken te hebben, maar Mose Giganticus pakt het anders aan. Deels synthpunk en deels heavy metal klinkt Gift Horse, hun derde album, toch net wel even anders. Niet alle zeven nummers, samen een half uurtje, zijn even sterk. De verveling slaat namelijk al snel toe en het lijkt een trucje dat elk nummer opnieuw wordt herhaald. Toch is zowat de helft van de songs meer dan de moeite waard (Demon Tusk bijvoorbeeld), en dan is opener Last Resort daar meteen een mooi voorbeeld van. Stevig rockend, zang die ons aan een andere band doet denken maar het lichtje gaat niet branden, of het zou High On Fire moeten zijn. Zou kunnen. En heel veel synthesizers, die het geluid ondersteunen en de band onderscheiden van zoveel anderen. Tekstueel heeft Garfield het over christelijke mythologie, gezien vanuit het standpunt van een oudtestamentische God en zijn gevallen engel Lucifer. Gift Horse is dan misschien niet over de hele lijn geslaagd, door zijn anders-zijn is deze plaat toch een verademing.