De Poolse Kapsabroers bestierden het hardcore-emobandje Something Like Elvis maar hadden er op een dag genoeg van. Ze wilden iets anders. Dat werd Contemporary Noise, met respectievelijk ‘Quartet’, ‘Quintet’ en nu ‘Sextet’ als toevoegsel. Puur een kwestie van aantallen, niet van muzikale koerswijzigingen. Want het is een hedendaags soort jazz die de mannen brengen, het woord noise vinden wij wat misplaatst. Veel noise is er namelijk niet te horen. Swingen, dat doen deze zeven nummers, alsof swingjazz een nieuw leven krijgt. Alles instrumentaal, dat spreekt, en inventief bovendien. Je hoeft geen snars van jazz af te weten om deze plaat te appreciëren, en je moet zelfs niet van jazz houden om dit een leuke plaat te vinden. Bij momenten doet de plaat wat filmisch aan, maar om er letterlijk een hele film bij bedenken, is misschien wat te ver gedacht. Geslaagde saxofoonerupties geven een meerwaarde aan de songs die soms wat neigen naar bossanova en andere swinggenres die bij jazz aanleunen. De vijfde plaat van deze mannen in evenveel jaren is er eentje voor een zwoele avond, wanneer er een dame of heer moet worden verleid die op een ander moment te hoog gegrepen zou zijn. Met deze plaat erbij zou het misschien toch wel eens kunnen lukken.