Er lopen wel meer Kafkas met muzikale ambities rond op het wereldwijde web, dus voor alle duidelijkheid: het gaat hier over het Franse trio. Na twee platen met verdienstelijke instrumentale rock is hun derde release één lange compositie, weliswaar netjes opgedeeld in tracks, als geluidsband bij een dansvoorstelling. Nu is het meer regel dan uitzondering dat soundtracks bij visuele kunsten puur ondersteunend zijn en afzonderlijk hun kracht verliezen, zoals de meeste popmuziek zijn ziel verliest als je de zang wegneemt. Een dosis scepsis bij dergelijke projecten is dus op zijn plaats, al kunnen we onze vooroordelen in dit geval meteen weer opbergen. We kennen het effect niet dat deze Geografia in combinatie met dans geeft, maar als zuiver audiogebeuren is deze derde Kafka-release bepaald indrukwekkend. Geen sferige opvullertjes hier, wel een rijkdom aan ideeën en stijlen die herinneringen oproept aan het hyper-gecondenseerde Where Wolves Wear Wolf Wear’, het opus magnum van Tomàn. Geografia is een nog langere trip, maar de reis is gevarieerd, en de plaat wordt beter naarmate je grotere happen ineens beluistert. Toch werken enkele langere tracks ook op zichzelf, zoals openingsnummer Idios Groove en Spheres, op het einde van de plaat en dus zo ongeveer rond het orgelpunt van de voorstelling. Zij vormen de ideale kennismaking met het werkstuk. Toch enkele referenties: Ennio Morricone is een evidentie, maar er zit ook veel Calexico in, meer krautrock-geöriënteerde groepen als Ganger, Tristeza en Parlour, en zelfs het zwaardere werk wordt niet geschuwd.