Junglepionier Peshay bracht midden jaren 1990 verschillende puike nummers uit op legendarische labels als Mo Wax en Metalheadz. Het feit dat de Brit toch niet dezelfde status geniet van zijn mentor Goldie of van Roni Size & Reprazent ligt niet zozeer aan de kwaliteit van zijn werk, dan wel aan de combinatie van een langdurige ziekte en labelproblemen, die ervoor zorgde dat zijn debuutplaat pas in 1999 verscheen, en hij zo de cruciale jaren van het genre misliep. Maar dat de man nog steeds garant staat voor kwaliteit, bewijst hij op zijn nieuwe langspeler Generation. Peshay heeft niets meer te bewijzen en blijft trouw aan zijn kenmerkende stijl waarin alles wat dansbaar is in de blender gaat, zonder krampachtig nieuwste revoluties achterna te hollen. Die mix maakt van Generation geen steriele jungleplaat, maar wel een erg levendig album. Latin en house gaan hand in hand op Seville, terwijl Noise je meeneemt naar de begindagen van de hiphop. Midnight Express is pure Blaxploitationmuziek, inclusief gierend orgeltje dat terugkeert in de titeltrack. Generation brengt een plaat lang drum ‘n’ bass zonder oogkleppen op. Vernieuwend is het allemaal niet meer, en dat kost Peshay finaal wel wat punten. Maar met de kwaliteit en het spelplezier dat de Brit hier tentoon spreidt, zijn wij de laatste om hem zijn pensioen aan te praten.