De dance producer Marc Romboy is al erg lang actief in het wereldje, hoewel weinigen zich bewust zijn van zijn goedgevulde curriculum. Ervaren trance heads herinneren zich misschien het duo Marc & Claude waar hij een helft van was, of kennen zijn befaamde label Alphabet City. Maar Marc lijkt nu plots herboren: hij werd goede vriendjes met onder meer Booka Shade en runt tegenwoordig Systematic Recordings, waarop hij nu zijn debuutalbum uitbracht. Met zon labelnaam, een hoes waarop een werk van kunstenaar Dan Flavin prijkt en daarbovenop met de Duitse nationaliteit van Romboy wijst alles in de richting van een minimal danceplaat. Dat komt enigszins in de buurt: Jigsaw of de mooie 12inch single Himalia dragen allerminst teveel ballast maar blijven aardig overeind. Naast enkele electro house tracks, waarvan vooral Impact Disco bijblijft, trekt Romboy verder voluit de kaart van de old school Chicago house. Dat de elektronische hulpmiddelen aldaar rond 1988 nog behoorlijk gelimiteerd waren, maakt natuurlijk dat het geluid van toen soms erg minimaal klinkt. Romboy houdt zich aan die instrumentale beperktheid en de klanken van beruchte Roland toestellen laten zich merkbaar horen. Trage, diepe house tracks als ‘House Ya’ of ‘Underground?’ bevatten daarbij beats en hand claps die haast niet meer van deze tijd zijn – hoewel erg nieuwerwets proper geproduceerd – en brengen een geslaagd eerbetoon aan de traditie. In dat plaatje past ook de samenwerking met de roemruchte house vocalist Robert Owens, terwijl ook Blake Baxter en International Deejay Gigolo Tommie Sunshine niet zonder verdienste hun opwachting maken. Gemini is een verdienstelijke plaat die oud en nieuw verenigt, en waar vooral deejays veel speelplezier aan zullen beleven.