Recht uit De donkere kamer van Damokles debuteert Osewoudt met Hollandse neofolk. De akoestische gitaararrangementen doen nog steeds aan de onvermijdelijke Death In June denken, maar toch bewandelt Osewoudt met vaste laars de meer muzikaal traditionele paden (accordeon, melodica, oorlogstrommels), wat hen op dezelfde lijn brengt van groepen als Ernte, Forseti of Belborn. De belezenheid van Osewoudt sijpelt door in de teksten, van W.F. Hermans tot Duitse romantische poëzie. Nederlands en Duits wisselen als zangtaal, en dat werkt, want in beide talen kunnen we een hoogtepunt noteren: het genre-kenmerkende Die Versunkene Krone en de krachtige verzetsdaad In Eigen Hand. Ook de samenwerking met Art Abscon (Die Sonne dreht sich um mich) is een voltreffer. Vijftien tracks in min of meer dezelfde stijl wegen wat zwaar als gelag, en daarom valt misschien de inbreng van een instrumentaal nummer of een meer atmosferische track (laat die kraaien de vrije uitloop) te overwegen. Maar dat is detailkritiek, want Gelag Van Zwartgeklede Kraaien is een oerdegelijk en geloofwaardig debuut in een genre dat al jarenlang geplaagd wordt door bloedarmoede.