Galut (Diaspora) is een circa 24 minuten durende collage van vertelstemmen en field recordings. Het project is begonnen als radiodrama, maar de eerste presentatie (in Jerusalem) was feitelijk een geluidsinstallatie. De installatie, gemaakt door Duprass (het duo Liora Belford en Ido Govrin bestond uit acht audiokanalen en een schilderij. Ze gebruikten onder meer een aantal gedichten en teksten van de Jiddische schrijver Moshe Gurin, die Duprass, vertaald naar het Hebreeuws, liet voordragen door acteurs. Galut (Diaspora) gaat over verwijdering, afstand, ontheemd raken. Met elke artistieke ingreep die Duprass heeft gedaan, zegt het duo die verwijdering te hebben willen uitvoeren. Het vertalen van Jiddisch naar Hebreeuws, het opknippen van de teksten en die in fragmenten en door elkaar ten gehore brengen, het vermengen met field recordings, dat alles schept afstand (tot het origineel). En uiteindelijk is ook de omwerking naar cd van een achtkanaals presentatie naar een stereogeluid weer een verwijdering. Dat waarschijnlijk veel luisteraars ook het Hebreeuws niet kunnen verstaan, draagt wat Belford en Govrin betreft alleen maar bij aan het gevoel van ontheemding dat zij willen overbrengen. Galut (Diaspora) begint met ritselende voetstappen, in bladeren of iets dergelijks. Er klinkt een bel en een stem die Hebreeuws spreekt. Nog een vertelstem in het Hebreeuws. Geluiden van vogels, grommende en hijgende honden, gewijde muziek. Geluiden van mensen, regen en een piano. Tragische muziek op een viool. En telkens die vertellers in het Hebreeuws. De opnamen zijn sfeervol, sober en toch helder van geluid. Maar de stemmen nemen een erg grote plaats in de collage in en de voordrachten of de taal lijken nooit die melodische kwaliteit te krijgen, waardoor ze een abstracte bijdrage in het klankenpalet gaan vormen. Het blijft een sfeervolle audiodocumentaire, die wij niet kunnen verstaan.