Schrijf hem er maar bij, naast Wevie Stonder, Spritney Bears, Taprikk Sweezee en Dananananaykroyd. En toch valt Com Truise, los van zijn artiestennaam, niet in het rijtje van vroege wilde knutselaars die in razend tempo allerhande samples aan elkaar plakken. Of misschien behoorde hij er ooit wel toe, maar inmiddels heeft Seth Haley uit Princeton, New Jersey zijn aandacht verlegd naar synthesizers. Zoals ze klonken in de jaren 1980, maar dan gemengd met de geluiden en de muzikale tijdsgeest van nu. Synthesizers zijn de rode draad op ‘Galactic Melt’. Slow-motion funk en synthwave zijn de termen die Haley zelf op zijn muziek plakt. Com Truise kan goed overweg met de effecten op zijn synths en ook met de ritmeboxen is hij duidelijk vertrouwd, maar zijn grote kracht ligt in het reguliere gebruik van de zwarte en witte toetsen. Niet geheel onbelangrijk is dat Com Truise maar al te goed de kracht van een goede melodie in muziek kent. De sfeer is soms wat unheimisch kil, de typische klanken zoals Jan Hammer ze zo mooi in ‘Miami Vice’ wist te stoppen. Misschien is het de apparatuur van toen, misschien is het een talent dat Com Truise en de oude synthmeester delen. Com Truise heeft het vast en zeker in een computer tot een eenheid gesmeed, zo goed klinkt het. Verrassende muziek, verbazingwekkend sterk.