Wie bij de hond slaapt, krijgt zijn vlooien. Een gezegde zo oud als de straat. Maar ook een waarheid als een koe.
G. Stuart Dahlquist (bas) speelde ooit nog bij Sunn 0))) en Burning Witch en die achtergrond kan hij ook bij Asva niet verdoezelen. Op een blauwe maandag maakte ook Dylan Carlson van het legendarische droneproject Earth deel uit van de line-up. Daarmee is de toon dus meteen gezet. In die bezetting werd een split 12 inch opgenomen met Burning Witch, waarna Carlson opnieuw vertrok. Nu is er Futurists Against The Ocean waarop zowel de bezetting als de globale sound werd uitgebreid. Asva telt nu zes leden, waarvan Burning Witch-drummer B.R.A.D., Trey Spruance (Secret Chiefs 3, Mr. Bungle) en zangeres Jessika Kenney (Black Horse,Gamelan Pacifica) de markantste zijn. Het album telt vier lange nummers en opent magistraal met Kill The Dog, Tie Them Up, Then Take The Money. Dit is zonder meer de natte droom van ieder die kickt op de ultradrone. Het is een hoogmis van subharmonische, virbrerende dreunen opgetrokken met een laag gestemde, tergende langzame metalriff, minimale Hammondklanken, piano en metalen percussie! In het licht psychedelische Zoum: Beyonsense wordt wat gas terug genomen en met Fortune weet Asva zich te onderscheiden van Sleep, Electric Wizzard, Boris, Khanate of eerder vermelde bands door hun loodzware doem op te smukken met de Middeleeuws aandoende, spookachtige heksenvocalen van Kenney. Beetje tussen Jarboe en Lisa Gerrard (Dead Can Dance) indien die het dronespad hadden gekozen. By The Well Of Living And Seeing, dat qua sound en sfeer een brug slaat tussen het eerste en het derde nummer, sluit het verhaal af. Hier moet een koor voor additionele stilistische verbreding zorgen. Dat lijkt in het geheel ook het motto te zijn van Web Of Mimicry, hun thuisbasis. Avontuurlijke muziek staat zonder meer centraal en om het onvatbare Amerikaanse vijftal Sleepytime Gorilla Museum enigszins te kunnen duiden, moeten ze wel heel breed gaan in hun namedropping. Altijd een goed teken en wanneer dan ook nog straffe en absoluut niets met elkaar gemeen hebbende bands als Meshuggah, Art Bears en Einstürzende Neubauten worden opgerakeld, is onze interesse meteen geprikkeld. Voeg daarbij nog weirde folk, de experimenteer- en improvisatiedrift van The Residents of wijlen Frank Zappa, zelfgemaakte instrumenten, de weltschmerz van Tom Waits, (pseudo-) wetenschappelijke en absurde informatie (dat zich onder meer manifesteert in een openlijk geflirt met het manifest van de futuristen (1909-14)), een non-conformistische kijk op kunst en maatschappij en we hebben met stip één van de meest geflipte platen van het moment.
Blut Aus Nord is in wezen een Franse band die in cultkringen vooral berucht is omwille van zijn misantropische black metal. Op de onmogelijk bekkende ep Thematic Emanation Of Archetypal Multiplicity laten ze echter een andere kant van hun gitzwart universum horen. Alhoewel. Wat ze presenteren, is hoegenaamd geen metal, maar macaber, dreigend, occult en boosaardig is het des te meer. Haal het meest morbide en experimentele van Lustmord en G.G.F.H. voor de geest, vul dit aan met alles wat doom, sludge en horror te bieden heeft en meng dit met de atmosferische aspecten van Emperor, Tartaros en Darkthrone. De kwaadaardige droesem die dan overblijft, is Blut Aus Nord. Evil